عکس>سران کشورهای وفادار به سرهنگ قذافی

قریب به ۱۰ روز از «روز خشم» مردم لیبی می‌گذرد و حالا مخالفان و موافقان سرهنگ ۷۰ ساله در جهان آشکار شده‌اند. متحدان امریکایی و اروپایی او که در روزهای اول اعتراضات سخنی بر زبان نمی‌آوردند و بر این تصور بودند که این نا‌آرامی‌ها به زودی برطرف می‌شود، در حال حاضر به انتقاد از کشتارهای «سگ خاورمیانه» پرداخته‌اند.

به گزارش فردا، حتی امریکا -که یکی از متحدان مهم لیبی محسوب می‌شود- نیز خواستار برکناری قذافی از حکومت شده است. خبرهایی منتشر شده حاکی از این است که بانک‌های انگلستان و سوئیس قصد بلوکه کردن دارایی‌های قذافی را دارند.

روزنامه تلگراف- چاپ انگلستان- مدعی شده است که دارایی‌های منقول و غیر منقول قذافی در انگلستان قریب به ۲۰ میلیون پوند است. در این شرایط تنها تعداد انگشت شماری کشور هستند که همچنان به سرهنگ وفادار مانده‌اند. درامریکای لاتین ونزوئلا، نیکاراگوئه و کوبا از جمله این کشور‌ها می‌باشند.


دانیل اورتگا- رئیس جمهور نیکاراگوئه- عنوان کرده است «من تلفنی با قذافی صحبت کردم.... قذافی دوباره درگیر نبرد بزرگ دیگری شده است، سرهنگ در چه تعداد جنگ بزرگ بایستی شرکت کند؟ قذافی و مخالفان در حال مذاکره هستند تا این کشور تجزیه نشود». این سخنان اورتگا در حالی بیان می‌شوند که او در بحران ایجاد شده در گرجستان در سال ۲۰۰۸، تنها کشوری بود که موافقت خود با جدایی مناطق اوستیا و آبخازیا را از گرجستان اعلام کرده بود.


از سوی دیگر فیدل کاسترو- که تا سال ۲۰۰۸ رئیس جمهور کوبا بود- نیز در مصاحبه خود توپ را به زمین امریکایی‌ها انداخت و عنوان کرد: «دولت امریکا اصلا به فکر صلح و آرامش در لیبی نیست و به کشورهای ناتو دستور حمله به لیبی را صادر نخواهد کرد». کاسترو انقلابی به گونه‌ای امریکا را مخاطب خود قرار می‌دهد که گویا این امریکاست که آتش خود را به روی مردم لیبی گشوده است نه سرهنگ قذافی که تا به امروز هزاران زن و مرد بی‌گناه لیبیایی را کشته و یا سر به نیست کرده است.


هوگو چاوز- رئیس جمهور ونزوئلا- یکی از دوستان نزدیک سرهنگ قذافی نیز که در سپتامبر ۲۰۰۹ میزبان قذافی در کاراکاس بود، نیز به دفاع از همپالکی خود پرداخته است. در سفر قذافی به ونزوئلا، چاوز اعلام کرد «همان اندزاه که سایمون بولیوار برای ونزوئلائی‌ها از اهمیت برخوردار است، قذافی نیز برای مردم لیبی محترم است». او همچنین از قذافی قدردانی کرد و گفت «ما سرنوشت مشترکی خواهیم داشت و در سنگری مشترک علیه دشمنی یکسان می‌جنگیم و پیروز خواهیم شد».

چاوز با آغاز مخالفت‌های مردمی در لیبی، در پیامی استفلال لیبی را تحسین کرد و گفت: «سرهنگ معمر قذافی رهبر لیبی با یک جنگ داخلی مواجه است». چاوزهمچنین در یک پیام ویدیویی که در تاریخ ۱۵ فوریه منتشر شد، عنوان کرد: «زنده باد استقلال لیبی! سرهنگ قذافی فقط با یک جنگ داخلی روبه روست».

چاوز و قذافی شباهت‌های بسیاری دارند. هر دو نظامی هستند و هر دو سالهاست که با مستمسک شدن به انواع روش‌ها، خود را در قدرت حفظ کرده‌اند. تشابه فکری آن دو به اندازه‌ای زیاد است که هفته گذشته این خبر به حد بسیار بالایی در خبر گزاری‌های جهان پراکنده شد: «قذافی به ونزوئلا رفت». در پی انتشار این خبر پسر قذافی در تلوزیون حاضر شد و پس از تهدید اعتراض کنندگان به دست کشیدن از مخالفت‌های خود، اعلام کرد پدرش در طرابلس است و تا پایان جان در این کشور خواهد ماند.

چاوز به هنگام حضور قذافی در ونزوئلا گفته بود: «ما سرنوشت مشترکی خواهیم داشت و در سنگری مشترک علیه دشمنی یکسان می‌جنگیم و پیروز خواهیم شد»، شاید این باشد که مردم مخالف و بی‌گناه لیبی بایستی در پای خواسته‌های مردی که نزدیک به نیم قرن در عرصه قدرت حضور دارد، قربانی شوند.